ကလေးငယ်များသည် အမှန်တကယ်ပင် အမြော်အမြင်ကြီးမားကြပြီး အသက်ကြီးလာသည်နှင့်အမျှ ၎င်းတို့၏မျက်လုံးများသည် emmetropia ဟုခေါ်သော “ပြီးပြည့်စုံသော” အမြင်အာရုံရောက်သည်အထိ ကြီးထွားလာကြသည်။
မျက်လုံးကြီးထွားလာချိန်ကို ရပ်တန့်ရမည့်အချိန်ကို ညွှန်ပြသည့်အရာသည် လုံးလုံးလျားလျား လုံးလုံးလျားလျား မလုပ်ဆောင်နိုင်သော်လည်း ကလေးများစွာတွင် မျက်လုံးသည် ယခင်က emmetropia ကြီးထွားလာကာ ၎င်းတို့သည် အနီးအပါးဖြစ်လာကြောင်း ကျွန်ုပ်တို့သိပါသည်။
အခြေခံအားဖြင့် မျက်လုံးသည် အလွန်ကြာလာသည်နှင့်အမျှ မျက်လုံးအတွင်းမှ အလင်းရောင်သည် မြင်လွှာရှေ့တွင်မဟုတ်ဘဲ မြင်လွှာ၏ရှေ့သို့ အာရုံစူးစိုက်လာကာ အမြင်အာရုံကို မှုန်ဝါးစေသောကြောင့် မျက်မှန်တပ်ရမည်ဖြစ်ပြီး အမြင်အာရုံကို ပြောင်းလဲကာ အလင်းကို မြင်လွှာပေါ်သို့ ထပ်မံအာရုံစိုက်ရမည်ဖြစ်သည်။
ကျွန်ုပ်တို့ အသက်ကြီးလာသောအခါတွင် မတူညီသော လုပ်ငန်းစဉ်များကို ခံစားနေကြရသည်။ကျွန်ုပ်တို့၏တစ်ရှူးများ တောင့်တင်းလာပြီး မှန်ဘီလူးသည် အလွယ်တကူ ချိန်ညှိမရသောကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့သည်လည်း အနီးနား အမြင်အာရုံကို ဆုံးရှုံးစပြုလာသည်။
အသက်ကြီးသူများစွာသည် အမြင်အာရုံပြဿနာများအတွက် ပြုပြင်ရန်နှင့် ဝေးကွာသောပြဿနာများအတွက် ပြုပြင်ရန် ကွဲပြားသောမှန်ဘီလူးနှစ်ခုပါရှိသည့် ဘိုင်ဖိုကို ဝတ်ဆင်ရမည်ဖြစ်သည်။
ယခုအချိန်တွင် တရုတ်နိုင်ငံရှိ ကလေးများနှင့် ဆယ်ကျော်သက်ထက်ဝက်ကျော်သည် အခြေအနေကို တားဆီးထိန်းချုပ်ရန် ထိပ်တန်းအစိုးရအေဂျင်စီများ၏ စစ်တမ်းတစ်ခုအရ သိရသည်။ယနေ့ တရုတ်နိုင်ငံ၏ လမ်းမများပေါ်တွင် လမ်းလျှောက်ပါက လူငယ်အများစုသည် မျက်မှန်တပ်သည်ကို လျင်မြန်စွာ သတိပြုမိပါလိမ့်မည်။
တရုတ်ပြဿနာပဲလား။
ဧကန်မလွဲ။အဝေးမှုန်ခြင်း၏ အဖြစ်များမှုသည် တရုတ်ပြဿနာသာမက အထူးသဖြင့် အရှေ့အာရှပြဿနာတစ်ခုဖြစ်သည်။2012 ခုနှစ်တွင်ထုတ်ဝေခဲ့သော The Lancet ဆေးဘက်ဆိုင်ရာဂျာနယ်တွင်ဖော်ပြထားသောလေ့လာမှုတစ်ခုအရ, တောင်ကိုရီးယားသည် 96% သောအရွယ်ရောက်ပြီးသူငယ်ရွယ်စဉ်တွင်အဝေးမှုန်ရှိနေသော၊ဆိုးလ်အတွက် နှုန်းထားက ပိုတောင် မြင့်ပါသေးတယ်။စင်ကာပူမှာ ကိန်းဂဏန်းက ၈၂% ရှိတယ်။
ဤစကြာဝဠာပြဿနာ၏ မူလဇစ်မြစ်ကား အဘယ်နည်း။
အကြောင်းအချက်များစွာသည် အနီးမှုန်ခြင်းနှုန်းမြင့်မားခြင်းနှင့် ဆက်စပ်နေပါသည်။ထိပ်တန်းပြဿနာသုံးခုမှာ အပြင်ဘက်ကိုယ်လက်လှုပ်ရှားမှုမရှိခြင်း၊ လုံလောက်သောအိပ်ချိန်မရှိခြင်း နှင့် အီလက်ထရွန်းနစ်ပစ္စည်းများကို အလွန်အကျွံအသုံးပြုခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။
